Μεταναστευτική πολιτική - Πολιτική ασύλου
Το θέμα του πολιτικού ασύλου αντιμετωπίζεται φοβικά από την ελληνική κυβέρνηση. Η τελευταία προκειμένου να καλύψει τις αδυναμίες της προσπαθεί να καλλιεργήσει μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι καταγγελίες διεθνών οργανισμών, ευρωπαϊκών κρατών και ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων για την πολιτική ασύλου της χώρας χαρακτηρίζονται ως «κατευθυνόμενες».
Η διαδικασία ασύλου έχει καταστεί μέσο αποκλεισμού και όχι προστασίας. Το κράτος στο συγκεκριμένο τομέα υπολειτουργεί σκοπίμως παραβιάζοντας το διεθνές και εθνικό δίκαιο ως προς το δικαίωμα των προσφύγων για καθολική, διαρκή και απρόσκοπτη πρόσβαση στο άσυλο. Η διαδικασία υποβολής αίτησης αποτελεί από μόνη της κακομεταχείριση των αιτούντων σε ότι αφορά τον τρόπο, τον τόπο και τη διαδικασία υποβολής. Η υιοθέτηση αυτής της τακτικής οφείλεται στην αδυναμία της Διοίκησης να ανταπεξέλθει στον αυξανόμενο όγκο των αιτήσεων από αλλοδαπούς
που θέλουν να εξασφαλίσουν μια προσωρινή νομιμότητα στη διαμονή τους, στην έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού που θα μπορούσε να διακρίνει τις περιπτώσεις που χρήζουν προστασίας καθώς και η επιθυμία αποτροπής ενός προηγούμενου που θα καταστήσει την Ελλάδα χώρα υποδοχής αιτούντων άσυλο.
Ο αλλοδαπός ο οποίος εισέρχεται διωκόμενος στη χώρα μας λόγω φυλετικών, θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων βρίσκεται αρχικά αντιμέτωπος με συνθήκες υποδοχής οι οποίες κρίνονται επιεικώς ανεπαρκείς. Το σύστημα ασύλου δεν λειτουργεί στα σημεία εισόδου με αποτέλεσμα η διεκπεραίωση της διαδικασίας σε κεντρικό επίπεδο (σε ποσοστό 95-97% στη Διεύθυνση Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη) να είναι προβληματική λόγω της αδυναμίας κατάθεσης πέρα των 200 αιτημάτων. Οι αιτήσεις ασύλου απορρίπτονται σε πρώτο και δεύτερο
βαθμό χωρίς επαρκή αιτιολόγηση.
Μια μεταναστευτική πολιτική για να χαρακτηριστεί επιτυχής πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στη σημερινή πραγματικότητα, να καθιστά τη δυναμική που δίνει η μετανάστευση κινητήριο δύναμη για τη χώρα, να αναζητά και να βρίσκει λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν τους μετανάστες, να λειτουργεί κατευναστικά και εποικοδομητικά στη δύσκολη συμβίωση ανθρώπων με ετερογενή χαρακτηριστικά, να διαλύει τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά του γηγενούς πληθυσμού και να θέτει ως βασική προτεραιότητα την κοινωνική ένταξη, τη διασφάλιση των εργασιακών και
κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών. Τα σημερινά αδιέξοδα δεν οφείλονται στην εκ των πραγμάτων αδυναμία επίλυσής τους αλλά στην απουσία μιας ολοκληρωμένης και καλά στοχευμένης πολιτικής.
{Από ΙΣΤΑΜΕ}__
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου