Από την Δημοτική Κίνηση Δήμου Κερκυραίων “Δύναμη Παρέμβασης”

“Παρακολουθώντας την καθημερινή αναφορά των ΜΜΕ στις δημοσκοπήσεις για την ανατροπή ή όχι του όποιου πολιτικού σκηνικού, για τους 152 κυβερνητικούς βουλευτές που γίνονται 151 και μετά πάλι 152, για τα κάθε είδους "βατοπέδια", για την πτώση της τιμής του πετρελαίου που δεν ακολουθείται από την ανάλογη πτώση της τιμής στα βενζινάδικα και τη μεγάλη κρίση των ιδιωτικών τραπεζών που ξαφνικά έχουν την ανάγκη της κρατικής παρέμβασης για να "διασωθούν", ζαλίζεσαι και τελικά αποπροσανατολίζεσαι. Εμείς στη "Δύναμη Παρέμβασης" εξακολουθούμε να αισθανόμαστε πως πρέπει πρώτα απ' όλα να μας απασχολούν τα προβλήματα της πόλης μας. Καθημερινά προβλήματα όπως το κυκλοφοριακό που μάταια περιμένουμε να δούμε βελτίωση του, η κατάσταση στην καθαριότητα που σε συνδυασμό με το γενικότερο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τους συμπολίτες μας. Η ποιότητα του νερού (η τιμή του οποίου συνεχώς αυξάνεται) παραμένει απαράδεκτη, ενώ απλώνεται ολοένα και περισσότερο η δυσοσμία από τα ρείθρα που τείνει να γίνει χαρακτηριστικό γνώρισμα στις διάφορες γειτονιές μας. Η κατασκευή της νέας λαϊκής αγοράς όσο πάει και επιβραδύνεται με το κόστος να έχει ήδη υπερδιπλασιαστεί, ενώ τα έργα για την ανάπλαση του άλσους της Γαρίτσας ακόμα να ξεκινήσουν (το δάνειο όμως "τρέχει"). Το παλαιό φρούριο εξακολουθεί να στέκει εκεί απροσπέλαστο για τον Κερκυραίο, χωρίς να μπορούν να διοργανωθούν σ αυτό ούτε καν πολιτιστικές εκδηλώσεις δίχως να δώσει την άδεια (τη δίνει μόνο στους ημετέρους) η κεντρική εξουσία του "ιδιοκτήτη" Υπουργείου Πολιτισμού. Το νέο φρούριο, ενώ κατακτήσαμε την προσβασιμότητα του από το 1992 και μετά, σήμερα με την απόφαση για τη παραχώρηση της ακρόπολής του σε γνωστό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, θα γίνει σύντομα κι αυτό επίσης μη προσπελάσιμο. Το παλαιό γηροκομείο στο λόφο του Αβράμη ετοιμάζεται να καταρρεύσει και η πρότασή μας να λειτουργήσει εκεί -και όχι στο νέο φρούριο- το Μουσείο Τυπογραφίας, μοιάζει μονόδρομος. Τα παραπάνω αν τα συνδυάσουμε με γενικότερα προβλήματα του νομού όπως η κατασκευή του "γεφυριού της Άρτας" νέου νοσοκομείου μας, η στασιμότητα στην ανέγερση του δικαστικού μεγάρου, η κατάσταση στο Εθνικό στάδιο με τις πρωτόγονες εγκαταστάσεις, ο τρόπος λειτουργίας του αεροδρομίου και του λιμανιού με την ταλαιπωρία των επισκεπτών του νησιού μας, η συνεχής ελάττωση των δρομολογίων της γραμμής Πάτρα -Ιταλία, η απόσυρση πλοίων κλειστού τύπου από τη γραμμή Κέρκυρα -Ηγουμενίτσα, η Ιόνια οδός που έγινε Ηπειρωτική, η απομάκρυνση του ΠΕΣΥ από την Κέρκυρα, η υποβάθμιση του υποκαταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος και ένα σωρό άλλα προβλήματα μας κάνουν εμάς τους Κερκυραίους να νοιώθουμε πολίτες β΄ κατηγορίας - ξένοι και εξορισμένοι στον τόπο μας. Αντί όμως να διαμαρτυρόμαστε για την πολιτική μας εκπροσώπηση, σε όλα τα επίπεδα, για την έλλειψη κάθε μορφής διεκδίκησης και πίεσης προς το κεντρικό κράτος, αντί να φωνάζουμε για την έλλειψη αποτελεσματικότητας, φαντασίας, σωστής ιεράρχησης και προγραμματισμού των τοπικών μας "αρχόντων", φτάσαμε στο σημείο να ακούμε "γραφικότητες" και ανιστόρητα σενάρια περί "αυτοδιάθεσης" και "απόσχισης". Ας είμαστε επιτέλους λίγο σοβαροί. Αυτό που χρειάζεται είναι να σκύψουμε όλοι πάνω από τα προβλήματα, ενωμένοι μακριά από προσωπικές στρατηγικές και κρατώντας αποστάσεις από κομματικά και μη επιτελεία να διεκδικήσουμε ένα καλλίτερο αύριο για τον τόπο μας. Κάτι τέτοιο μόνο μέσα από την ομαδική δουλειά και τη συσπείρωση μπορεί να γίνει με συνέπεια, ήθος και ανιδιοτέλεια. Προς αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε να παλεύουμε και να
διεκδικούμε τη στήριξη των συμπολιτών μας”.